B1A4 - Kłótnia o frytki

Ty i Sandeul

  Razem ze swoimi dwoma najlepszymi przyjaciółmi Jinyoungiem i Sandeulem siedziałaś w waszym ulubionym barze. Praktycznie codziennie w nim jedliście lunch. Dzisiaj była kolej Junghwana żeby płacić za jedzenie. Każdy z was zamówił to co zawsze. Sam kelner nie musiał zapisywać co chcecie bo dobrze wiedział co zamówicie. Jinyoung jak zwykle pizzę z ananasem, Sandeul sałatkę z kurczakiem, a ty hamburgera. Niezdrowe jedzenie jeść tak codziennie? Na szczęście pracujesz na siłowni i to wszystko spalasz.
  Po kilkunastu minutach kelner podał wam wasze zamówienia. Jinyoungowi dał jego pizzę, Sandeulowi sałatkę, a tobie hamburgera i do tego frytki.
 -Mam wspaniałą wiadomość... - zaczął Sandeul
 -Znalazłeś sobie w końcu dziewczynę? To świetnie! - krzyknęłaś

  Przyszedł do was znany wam kelner, inaczej mówiąc wasz przyjaciel Baro.
 -Słyszałeś? - odezwałaś się do chłopaka -Sandeul ma dziewczynę.
-I nic o tym nam nie powiedziałeś?! - zbulwersował się Jinyoung, a Baro patrzył na niego dość dziwnym wzrokiem
 -J-ja nic takiego...
 -To kiedy ją poznamy? - dopytałaś
 -Nie mam dziewczyny ok! - wydarł się w końcu Junghwan
 -Już myślałam... Chociaż taki żarłok jak ty nie za szybko znajdzie odpowiednią kobietę.
 -To co to za wiadomość? - spytał Jinyoung, a Baro powrócił do swoich wcześniejszych czynności
 -Wygrałem 3 bilety na mecz rugby w ten weekend.
 -Na mecz?! To super!
  Jinyoung aż wstał z krzesła i zaczął skakać z radości. Wszyscy wiedzieliście jak bardzo chciał na niego iść. Oddałby wszystko za zdobycie biletu, ale były już niestety dawno wyprzedane.
 -No i chciałbym zabrać na niego moich najlepszych przyjaciół, czyli was. - Deul zwrócił się do ciebie i Jinyounga
 -Tak! Kocham cię stary!
  Jinyoung nie mógł wytrzymać i z tak wielkiego wrażenia musiał iść się odlać. To było w jego zwyczaju. Po chwili wrócił już troszkę  spokojniejszy. Resztę posiłku dokończyliście w mojej atmosferze rozmawiając na różne tematy. Jedno cię bolało. Dlaczego Sandeul jadł twoje frytki. Dobrze wie jak nie lubisz kiedy ktoś zabiera jedzenie, twoje jedzenie i to jeszcze bez pytania.
  Po skończonym lunchu wróciliście do swoich domów. Ty wróciłaś razem z Jinyoungiem. Mieszkacie razem już od kilku lat, a Sandeul mieszka kilka ulic od was. Chodziłaś po salonie. Nie dawało ci spokoju to, że ktoś zjadł twoje żarcie.
 -Nie pozwolę sobie na takie traktowanie. O nie! - gadałaś sama do siebie
 -Jakie traktowanie? - spytał Jinyoung ze spokojem wchodząc do salonu
 -Takie, że ktoś zjada moje jedzenie. Nie pozwolę sobie na to. Nie lubię tego.
  Usiadłaś na kanapie. Chłopak zajął miejsce obok ciebie.
 -Słuchaj... Te frytki były wspólne.
 -No chyba cię posrało! Dostałam je do mojego hamburgera. One były w zestawie!
 -____ daj spokój. To tylko frytki.
 -Tylko frytki? To były moje frytki, a wy dobrze wiecie, że nie lubię jak ktoś zabiera mi moje jedzenie.
  Nagle do Jinyounga zadzwonił telefon. Odebrał go.
 -Hej Sandeul. - powiedział do słuchawki
 -O nie, nie, nie. Nie będę tego tolerować, żebyś ty jeszcze z nim rozmawiał?
 -Co tam chcesz? - olał cię, tak po prostu olał -...Odebrałeś bilety? Już?...To kiedy się umawiamy jutro na ten mecz?
 -Ja nie idę! - krzyknęłaś -On nie jest już moim przyjacielem.
 -A wiesz... Wkurzyła się na te frytki co je jadłeś... Mówiłem jej, że były wspólne.
 -Nie były wspólne! Dostałam je do mojego zamówienia!

 -Masz go, gadaj z nim.

  Jinyoung przystawił do twojego ucha telefon. Ty się odsunęłaś i krzyknęłaś, że już go nie lubisz. Jak dzieci w przedszkolu, nie lubię tego, nie lubię tamtego, a chwilę później kocham go. Jung włączył komórkę na głośnik.

 -____ zrozum, to były wspólne frytki. Tak mi się wydaje. - powiedział Sandeul

 -To źle ci się wydaje. Były moje i tyle. No a ty nie jesteś już moim przyjacielem złodzieju moich frytek!

 -Tak?! To nikt nie pójdzie w takim razie na mecz!

 -Że co?? Nie! Tak nie może być! - do wszystkich krzyków dołączył się Jinyoung -Ja muszę obejrzeć ten mecz!

  Sandeul zdążył się rozłączyć. Położyłaś się na kanapie i włączyłaś telewizję. Nadal byłaś zła na tego oszusta. Zgrywał twojego przyjaciela tylko po to żeby zjeść twoje frytki. Co za typ. 

  Jinyoung chodził w kółko i nie dawał ci obejrzeć twojej ulubionej dramy. Zastanawiał się nad czymś intensywnie. Jakby nie mógł robić tego na przykład w kuchni. Nie pogniewała byś się.

  Nagle coś wybiło szybę obok drzwi wejściowych do waszego domu. No pięknie, kolejny ktoś przeszkadzający ci w oglądaniu dramy. Wstałaś z kanapy i razem z Jinyoungiem poszliście zobaczyć kto to zrobił. W domu znaleźliście piłkę do rugby, a przed domem jego właściciela, czyli waszego stukniętego sąsiada. Co on tak w ogóle robił z tą piłką, że wylądowała w waszym domu?

 -Przepraszam, ale co ty u licha robisz?! - krzyknął do niego Jung

 -Ćwiczę wykopywanie piłki na jutrzejszy mecz. Musze się pokazać z lepszej strony jak na przerwie będę zarabiał kasę kopiąc ją. - odpowiedział sąsiad

 -Porypało cię. Płacisz za szybę i wstawienie jej. - powiedziałaś do mężczyzny

 -No dobrze, ale i tak będę ćwiczył.

  Zabrał swoją własność z waszego domu i poszedł trochę dalej by w dalszym ciągu kopać. Dziwny typ człowieka, ale Sandeul gorszy. On wyjada jedzenie bez pytania. To niekulturalne.

  Wróciłaś do oglądania dramy. Jeszcze kilka razy wasz kochany sąsiad wam przeszkadzał z tym jego ćwiczeniem. Bardziej to przeszkadzało Jinyoungowi niż tobie. Ty miałaś to w dupie. Drama ważniejsza.

  Następnego dnia po godzinie 13, gdy już się ogarnęłaś po nocy przespanej w salonie, przyszedł do ciebie Jinyoung. Tylko dlaczego miał ze sobą kosz z różnymi czekoladami?

 -Dzień dobry śpiochu. - powiedział do ciebie ciepło -Wygodnie się spało na kanapie?

 -Nawet nie wiedziałam, że tutaj spałam. - odpowiedziałaś lekko zdezorientowana jego zachowaniem, był taki niecodzienny.

 -Zasnęłaś oglądając drame. Tak słodko spałaś, że nie chciałem ciebie budzić.

  Czemu on się tak dziwnie do ciebie uśmiecha? To przerażające.

 -A jeżeli mówimy już o słodkości... - wręczył ci owy kosz z czekoladkami -Dostałaś to od Sandeula. Chciał cie przeprosić za to co wczoraj było i daje ci kosz słodkości.

 -To dlaczego nie dał go osobiście?

 -Bał się spojrzeć tobie w twarz i przyznać, że to ty miałaś rację z tymi frytkami. Były twoje, nie wspólne.

 -Ooo~ To takie miłe. No i ja zawsze mam racje, więc nie wiem po co była ta kłótnia.

  Kilka godzin później pogodzona już z Junghwanem, stałaś razem z nim i Jinyoungiem w kolejce na mecz rugby. Jung był strasznie podekscytowany, Sandeul cieszył się, że znowu jesteście przyjaciółmi, a ty... A ty po prostu stałaś.

 -Tak w ogóle to dziękuję ci za kosz pełen słodyczy ____ - powiedział Deul po dłuższym milczeniu

 -To ja powinnam podziękować tobie - uśmiechnęłaś się do niego

 -Hej! Hej! Nie gadajmy tyle. Przed nami tylko 11 osób. Nie gadajmy o jakiś tam koszach, tylko przeczekajmy te już 9 osób w ciszy. - odezwał się Jinyoung

 -Olać go - machnęłaś na niego ręką -Bardzo się cieszę, że w końcu przyznałeś mi rację i powiedziałeś, że te frytki były moje.

 -Że co? To ty mi przyznałaś, że frytki były wspólne. Jinyoung mi tak powiedział.

 -Mi powiedział, że przyznałeś prawdę mi.

 -Jinyoung... - Deul popatrzył się na niego

 -To nie moja wina. Ja chciałem tylko obejrzeć mecz, a to, że wy się kłócicie o jakieś głupie frytki to już nie moja brożka.

 -Nie twoja? Jak nie twoja to nikt z nas nie pójdzie na mecz!

  Sandeul miał już dawać bilety facetowi przy wejściu, ale je podarł. Jung zaczął krzyczeć i zbierać to co Junghwan upuścił. Chyba już nic z tymi biletami nie zrobisz. Sorry not sorry. Poszłaś sobie stamtąd, Junghwan tak samo. Jinyoung został, próbował uratować pozostałości z biletu.

  W drodze powrotnej weszłaś do waszego ulubionego baru. Usiadłaś przy ladzie, zamówiłaś to co zawsze i zaczęłaś oglądać mecz w telewizji. Po kilku minutach ktoś usiadł obok ciebie i także coś zamówił.

 -Dlaczego ty też tutaj jesteś? - zapytał głos Sandeula

 -Dlaczego ty tu przyszedłeś? - także zapytałaś -I dlaczego ty w ogóle do mnie gadasz?

 -To dlaczego ty do nie gadasz?

 -Bo ty zacząłeś.

 Baro przyniósł wam wasze zamówienia. Sandeulowi sałatkę z kurczakiem, a tobie hamburgera. Coś ci nie pasowało. Gdzie twoje frytki? Wczoraj dostałaś, a dzisiaj?

 -B-Baro? A gdzie są moje frytki do hamburgera?

 -Frytki? Przecież do hamburgerów nie ma frytek w zestawie.

 -A te wczoraj?

 -Były na koszt firmy dla naszych stałych klientów. Taki prezent ode mnie dla was wszystkich.

  Baro sobie poszedł. Chyba jednak to ty wprowadzałaś wszystkich w błąd.

 -Ups... No to chyba będę musiała ciebie przeprosić. - powiedziałaś do Sandeula

 -Przeprosić? To mało powiedziane. Powinnaś mnie teraz błagać na kolanach żebym ci wybaczył.

 -No chyba cie posrało. Nie będę się kajać przed kimś kto podarł marzenia Jinyounga.

 -Niech ci będz...

  Nie dokończył swojej wypowiedzi. Pocałowałaś go.

 -To moje przeprosiny. Przepraszam, że źle cie osądziłam.

 -Takie przeprosiny mogę zawsze przyjmować.

  Przytulił się do ciebie, a następnie pocałował. Od tej pory przysięgłaś sobie, że nie będziesz się już kłócić z Sandeulem. Nawet jeżeli zabierze twoje jedzenie.

~~*~~*~~

Bomi